تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر فشار اکسایشی و توان آنتی اکسیدانی در رت های نر نژاد ویستار

فعالیت های ورزشی از یک سو با افزایش فشار اکسایشی، احتمال تشکیل رادیکال آزاد را افزایش می دهند، از طرف دیگر با القای آنزیم های ضد اکسایشی، سبب کاهش رادیکال های آزاد می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان آسیب اکسایشی و توان آنتی اکسیدانی در رت های نر نژاد ویستار بود. به این منظور 12 سر رت نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تمرین هوازی تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته دویدن با 40 تا 60 درصد حداکثر سرعت بر روی تردمیل مخصوص حیوانات بود. قبل و 48 ساعت پس از تمرین، نمونه خونی از آزمودنی ها گرفته شد. سطوح پلاسمایی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دآلدیید اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از آزمون تی وابسته در سطح 0/05≥P تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد در گروه تمرین افزایش معناداری در مراحل پس آزمون نسبت به پیش آزمون در متغیرهای سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز کاهش معناداری در مالون دآلدیید وجود دارد. ولی بین میزان پیش آزمون و پس آزمون متغیرها در گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت. به طور کلی به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند با افزایش سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز کاهش مالون دآلدیید، اثرات مفیدی بر سیستم آنتی اکسیدانی داشته و باعث کاهش آسیب اکسایشی گردد.

Keywords:

توان آنتی اکسیدانی , تمرین هوازی , آسیب اکسایشی