بررسی کارایی گزینه های غیرسازه ای و سازه ای جهت بهبود بهره برداری کانال اصلی آبیاری با نوسانات ورودی

بهبود مدیریت بهره برداری کانال اصلی شبکه های آبیاری به منظورتوزیع کافی و عادلانه ی آب کشاورزی در طول کانال اصلی ضروری است. این تحقیق، راهکارهای سازه ای و غیرسازه ای را جهت بهبود بهره برداری کنونی کانال اصلی که با مشکل نوسان های جریان ورودی روبه روست بررسی می کند. راهکارهای غیرسازه ای، امکان نوبت بندی تحویل آب و کاهش زمان آبگیری و راهکار سازه ای، بهره گیری آبگیرهای لت هستند. کانال اصلی شبکه آبیاری رودشت به عنوان مورد مطالعاتی انتخاب، و شبیه سازی بهره برداری آن توسط مدل هیدرودینامیک ICSS انجام گردید. نتایج بررسی ها، حاکی از بهبود بهره برداری با دوراهکار غیرسازه ای بوده، به طوری که با اجرای آن ها، حداکثر خطا در دبی تحویلی، کفایت تحویل و عدالت توزیع به طور متوسط برای آبگیرهای کانال اصلی به ترتیب 25، 18 و 17 درصد بهبود یافته است. درحالی که برای راهکار سازه ای در شرایط نوسانات جریان ورودی، شاخص های راندمان و کفایت تحویل در کمترین حالت، مقدارشان به ترتیب،40 و20 درصد شده که مطلوب نبوده، ولی راندمان تحویل دریچه ی نیرپیک، در کمترین حالت، 80 درصد شده است.

Keywords:

بهره برداری کانال اصلی آبیاری , شبکه آبیاری رودشت , نوسان های ورودی , سامانه آبگیر لت