بازشناسی الگوهای معماری پایدار و بهره وری بهینه انرژی در معماری حمام های تاریخی نیشابور

در قرن جدید بخش زیادی از مصرف انرژی صرف گرمایش و سرمایش ساختمانهای مسکونی می شود که اکثر این سازه ها از لحاظ بهینه سازی ، تهویه و عایق بندی شرایط مطلوبی ندارند. توسعه پایدار، توسعه ای است که محیط زیست را به خطر نمی اندازد و پیشبرد آن مستلزم تخریب منابع پایه ای ثروت کشور نمی باشد. دستیابی به چنین توسعه ای مستلزم تحول مثبت، بهره وری معقول از منابع طبیعی و تغییر اساسی نگرش انسان به طبیعت و تجدیدنظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است. بازشناسی سامانه های تامین انرژی معماری سنتی ایران و همساز بودن با طبیعت و محیط زیست و در نهایت اینکه معماری ایرانی دارای پتانسیل صرفه جویی انرژی است. در پژوهش حاضر از طریق بررسی رویکرد بهره وری بهینه نسبت به محیط ، به مرور فرضیات و مواردی که منبع علمی هستند پرداخته که مبنای تلاش برای معرفی و بررسی طراحی ساختمان های با معماری ایرانی و حساس نسبت به محیط می باشد. از آنجایی که استحمام شامل مراحل مختلفی بوده است، لذا حمام های سنتی ایران دارای فضاهایی با عملکردها و خصوصیات متفاوت بوده اند. تامین حرارت داخل ساختمان، تامین آب، انرژی گرم کردن آب حمام، استفاده از مصالح خاص، عایق حرارتی، روشنایی، سیستم تهویه طبیعی، از جمله مواردی است که در ساخت حمام های تاریخی اجرا می شده است.

Keywords:

معماری , پایدار , انرژی , حمام , نیشابور