پیش بینی خود کارآمدی شخصی از روی تاب آوری و گرایش و تفکر انتقادی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان نجف آباد سال تحصیلی 95-94

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و گرایش به تفکر انتقادی و با خود کارآمدی شخصی انجام شد. جامعه آماری را دانش آموزان دختر دوره دوم دبیرستان های نجف آباد در سال تحصیلی 95 - 94 تشکیل می دادند و نمونه شامل 341 دانش آموز بود که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه خود کارآمدی (شرر و مادوکس 1982) گرایش به تفکر انتقادی (ریکتس 2003) تاب اوری (کانروددیویدسون 2003) آث بودند که توسط دانش آموزانی که از سه دبیرستان دخترانه نجف آباد به صورت قرعه کشی به عنوان نمونه آنتخاب شده بودند تکمیل گردید. داده های حاصل از طریق همبستگی پیرسون و رکرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج رگرسیون نشان داد که معنی داری در فرضیه پژوهش p=0/000 می باشد معناداری مولفه ها نیز نتایج جالبی ارایه داد که مطالعه و پژوهش را جذاب می نماید. این اطلاعات می تواند برای بالا بردن تا باوری و گرایش به تفکر انتقادی دانش آموزان جهت افزایش خود کارآمدی آنان استفاده شود.

Keywords:

خود کارآمدی شخصی , تفکر انتقادی , تاب آوری