باغ شفابخش و حضور آن در ارتقای کیفیت محیط زندگی کودکان خیابانی

از آن جایی که بستر معماری به عنوان محیط زیست بشر، نقش موثری در حل مشکلات اجتماعی داشته، در برخورد با مقوله کودکان خیابانی به عنوان بازتاب شرایط نابسمان جامعه نیز خود را مسیول دانسته و جهت تعدیل آن راه ح هایی معمارانه در راستای فراهم آوردن محیط آسایش و آرامش این کودکان ارایه می نماید. در این راستا، طراحی مناسب محیط پیرامون فضای زندگی این کودکان می تواند در جبران اسیب های وارده از اجتماع و خشونت های گریزناپذیر آن، گامی در جهت جبران این کاستی ها بردارد. آن چه که معماری امروز برای چنین محیط های مرقابتی و درمانی پیشنهاد می کند، دست یازیدن به طبیعتی است که بازتعریف آن در این گونه فضاها، به عنوان باغ شفابخش مطر شده است. این باغ به وسیله گره زدن زندگی کودکان با طبیعت و با حضور عناصر شفابخش و زنده چون عطر و بوی گیاهان، زیبایی بصری و لمسی طبیعت و هم چنین صدای آب و پرندگان، حواس پنج گانه کودک را درگیر نموده تا در بستری از آرامش، تنش و استرس تحمیل شده از جامعه، به آرامی رخت بربسته و او را آماده شروعی دوباره کند. از آن جایی که باغ شفابخش در معماری اموز توانسته نقش فعالی در پروسه بهبود روحی و فیزیکی ایفا کند، می تواند به عنوان راهکاری عملی در بهبود شرایط بحرانی این قشر اسیب پذیر و افزون مفهوم گمشده آرامش و آسایش به زندگی انان، مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

باغ شفابخش , طبیعت , معماری , کودکان خیابانی , فضاهای مراقبتی و درمانی