این شیخ همیشه شاب

سعدی شیرازی، بی تردید بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی آسمان ادب فارسی را به نور خیره کننده خویش روشن ساخت . سعدی از جمله گویندگانی نیست که در زمان حیات خود از تمتع شهرت و قبول عام بی نصیب مانده باشد. .تامل در صفحات گلستان و بوستان نمودار نفوذ کلام سعدی در افواه و افکار مردم فارسی خوان جهان تواند بود. تعداد زیادی از جملات و ابیات او به صورت مثل در آمده و شهرت یافته است . مسلما افسون واقعی سعدی و راز مقبولیت او نه در ثبات بلکه در جماعیتش نهفته است. این تنها خصوصیت سعدی است که سخنش به سخن همه شبیه است و به هیچ کس شبیه نیست. این شیخ همیشه شاب، پیر ترین و جوان ترین شاعر زبان فارسی است. از لحاظ گزینش و زدودگی کلمات و حسن ترکیب و لطف بیان ،قدرت قریحه ی سعدی شگفت آور است . مدارا و مهربانی که در سخن و اندیشه ی او نهفته موجب ماندگاری نام وی شده است. سعدی شاعری است که گرد در پادشاهان گشته و عطای آنان را در یافته ، اما نه تنها ممدوح را به عرش اعلی نرسانده، بلکه او را به شدت از عواقب ظلم و ستم ترسانده. سعدی، با وجود آن که سال ها از وطن خود دور بوده ، به شدت عاشق دیار خود بوده . سعدی حفظ رعیت را از طرف قدرت حاکم فقط از ترفند های سیاسی و حکومتی نمی بیند، بلکه از منظر اعتقادی و باورمندانه به آن نگاه می کند. رعیت نوازی را واجب می داند ، بلکه به نوعی شکر گذاری به درگاه خدا باور دارد و معتقد است در صورتی که حاکمیت از مشروعیت و مقبولیت عمومی در نزد ملتش برخوردار نباشد ، زمینه ای برای طمع ورزی دشمنان خارجی فراهم می شود.

Keywords:

سعدی , حاکمیت , شجاعت , حب وطن , مدارا