بررسی بینامتنی ده مفهوم برگزیده اخلاقی از کلیله و دمنه نصرالله منشی و گلستان سعدی بر اساس نظریه ژنت

با اندکی دقت این نکته دریافت می شودکه درمیان وجوه مختلف آثار ادبی، پندآمیزی واخلاق همواره یکی از پایه های اساسی تشکیل دهنده این آثار به شمار می رفته است .توجه نویسندگان آگاه این سرزمین به این اصول اخلاقی درطول قرون واعصار متمادی و بازتاب این اصول درآثار فاخر آنان علاوه براین که جایگاه واهمیت آن ها را در ذهن نویسندگان ودانایان عصر برای ارتقای سطح فرهنگی جامعه نشان می دهد این نکته را نیز تاحدزیادی اثبات می کند که این اصول در طول قرن هادرمیان مردمان روزگاران مختلف ثابت بوده واز نسلی به نسل بعد انتقال می یافته است .جلوه گاه اصلی این نقل وانتقال را در آثار ادبی هر عصر به خوبی می توان دید چراکه آثار ادبی درمیان تاروپود پرتکلف وگاه بی پیرایه خود جزییات زندگانی مردمان هرعصر را پنهان کرده اند که با اندکی کاوش و جست وجو می توان به آن ها دست یافت ، ازاین رو بدون شک در میان مباحث و حکایات آثار ادبی زبان فارسی مناسبات روشنی وجود دارد. درمیان آثار ادبی پندآمیز بین گلستان سعدی وکلیله ودمنه نصرالله منشی از جهت محتوایی شباهت های زیادی وجود دارد.جملات پندآمیز این دواثر تا حدزیادی انتقال دهنده یک مفهوم مشترک هستند اگرچه از لحاظ سبک شناسی نثر بایکدیگر تفاوت هایی دارند بنابراین در این پژوهش برای کشف مناسباتی از این دست به عرصه مباحث بینامتنی وارد شده و به ویژه از نظریه ژرار ژنت استفاده می شود. دراین مقاله کوشش شده است تا شباهت های محتوایی جملات پندآموز و تفاوت های سبکی دو اثر یاد شده بر طبق نظریه ژنت مورد بررسی و تحلیل قرارگیرد .این گونه نگرش ها به آثار ادبی ارتباط زنجیره ای میان آثار فاخر زبان فارسی را بیشتر نشان می دهد وتاثیر وتاثر نویسندگان را بریکدیگر به اثبات می رساند.

Keywords:

بینامتنیت , کلیله و دمنه , گلستان , ژرار ژنت