ویلهلم باخر، سعدی شناسی مهجور از قرن نوزدهم

ویلهلم باخر ،محقق یهودی مجارستانی از نخستین نویسندگانی است که پیش از جنگ جهانی اول به زبان آلمانی درباب ادبیات فارسی پژوهش کرده است.حوزه اصلی فعالیت وی زبان و ادبیات عبری بود؛سپس به تاثیر متقابل عربی و فارسی و عبری علاقه مند شد و در این حوزه تحقیقاتی انجام داد. رساله دکتری خود را درباره اسکندرنامه نظامی و سپس مقاله ای بسیار مهم درباب سعدی نوشت. نظریه اصلی وی در این مقاله ادعای پیوستگی رساله نصیحت الملوک و صاحبیه است که با استناد به یک نسخه خطی مهم و برخی دلایل متنی و محتوایی سعی در اثبات آن دارد. سه سال بعد، باخر اشعار صاحبیه را از روی همان نسخه تصحیح کردو به همراه ترجمه آلمانی در استراسبورگ به چاپ رساند. باخر جزو معدود محققانی است که مستقلا بهصاحبیه پرداخته است. تاثیر آرای وی در آثار شرق شناسان بعدی از جمله هرمان اته و هانری ماسه محسوس است. در این مقاله، ضمن معرفی زندگی و آثار باخر، سهم وی در معرفی صاحبیه و نظریه پردازی در باب آن با استناد به اصل آثار او و نیز تاثیر آن بر محققان دیگر بررسی شده است.

Keywords:

باخر , سعدی , کلیات , صاحبیه , نصیحت الملوک