پایداری آب زراعی گندمکاران

آب گرانبها ترین ثروتی است که در اختیار بشر قرار گرفته، بخصوص در کشور ما ایران که سطح وسیعی از آنرا مناطق خشک و کویری در برگرفته است. از سوی دیگر استفاده بهینه . پایدار از منابع آب، با توجه به تغییرات اقلیمی که در پیش است و با توجه به شرایط کشور ما ایران یک دغدغه ملی است. در کشاورزی دانش و ظرفیت تصمیم گیری است که ضریب تولید مثل را تعیین می نماید. آب یک عنصر ضروری در کشاورزی است. اگر چه 70 درصد از کل آب جهان بوسیله کشاورزی مصرف می شود ولی نیمی از آن بوسیله نشت و تبخیر از دست می رود. حفاظت آب در کشاورزی یک مرحله مهم و حساس پایداری است استفاده پایدار از آب در واقع بیانگر عدم صدمه های زیست محیطی به منابع آب و حفظ کمیت و کیفیت این منابع در عین استفاده بهینه از آن ها می باشد. از طرفی گندم اسراتژیک ترین محصول کشاورزی ایران محسوب می گردد به طوری که تقریبا همه ساله حدود پنج تا شش میلیون هکتار یعنی حدود 60 درصد کل اراضی زیر کشت محصولات کشور به گندم اختصاص داده می شود. عملکرد گندم آبی و دیم ایران نسبت به متوسط عملکرد دنیا و تی نسبت به کشور های مشابه بسیار پایین تر می باشد. هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر بر پایداری آب زراعی گندمکاران در کشور ایران بوده است، که از تحقیقات صورت گرفته در این زمینه حاصل شده اند. در تحقیق حاضر از روش توصیفی و کتابخانه ای، اینترنتی و همچنین مصاحبه با متخصصین این رشته استفاده شده است. بر اساس این نتایج تحقیق سلمانزاده (1370)، عمانی و چیذری (1385)، نوروزی و همکاران (1385)، کریمی و سعدی (1385)، سوزا و همکاران (1993)، چیذری و همکاران (1999)، چیذری و نوروزی (2008)، سطح تحصیلات، دانش فنی گندمکاران، نگرش گندمکاران در رابطه با پایداری آب زراعی کل زمین تح مالکیت مقدار زمین آبی، سطح مکانیزاسیون، مشارکت اجتماعی، منزلت اجتماعی، میزان دسترسی به کانال های ارتباطی و عملکرد محصول گندم با پایداری آب زراعی دارای رابطه مثبت و معنی داری می باشد.

Keywords:

پایداری , آب زراعی , گندمکاران , عوامل موثر