بررسی داستان تصویری بهرام گور و کنیزک وی در شکارگاه، منقوش برروی سفالینه های دوره سلجوقی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 732

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BASTANSHENASI01_031

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

Abstract:

بررسی یک موتیف (موضوع موردی) از شاخه های جذاب و جالب در هر رشتهای است که از خلال این بررسی ها، می-توان به اطلاعات تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی، هنری، مذهبی، ادبی، حماسی، اساطیری، باستان شناسی، مردمشناسی و معلومات عمومی و...دست یافت. با بررسی موردی سفالینه ها در پهنه ادب منظوم فارسی، علاوه بر آشنایی با جنبه های ادبی سفالینه ها که برای آفرینش تصاویرادبی، مضمون سازی، حکایت پردازی، تمثیل و ضربالمثل، استعاره، تشبیه، کنایه، مجاز، ترکیبات اضافی و وصفی به کار رفته اند، میتوان به اطلاعات با ارزشی ازسنن، آداب و رسوم، علایق و سلایق زندگی مردم در ادوار گذشته دست یافت. یکی از زیباترین کارکردهای هنری در این سفالینه ها، داستان تصویری زیبا و با ارزش بهرام گور و کنیزک وی در شکارگاه است.این نوشته به روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای، ترتیب یافته است. نتیجه این بررسی حاکی از آن است که هنرمندان سفالساز ادوار مختلف اسلامی، به ویژه دوره سلجوقی، ضمن تاسی از روایت اصلی این داستان محبوب، معروف و مردم پسند که در منابع معتبری چون البدء و التاریخ مقدسی و عیون الاخبار دینوری و شاهنامه فردوسی و هفتپیکر نظامی و هشت بهشت امیر خسرو دهلوی و هفت اختر عبدی بیگ شیرازی، آمده است؛ با توجه به فرهنگ اسلامی- ایرانی جامعه ای که در آن می زیسته اند؛در ظاهر و سیما و لباس شخصیت های این داستان دخل و تصرف کردهاند. در سفالینه های دوره سلجوقی، خبری از هیمنه و سطوت پادشاهی بهرام و زرق و برق لباس و زیورآلات و تاج و شمشیر و کمان وی به چشم نمی آید و این هنرمندان بیشتر به جنبه پهلوانی و بزم آرایی و مهارت بهرام گور در شکار توجه کردهاند.

Authors

رامین صادقی نژاد

استادیار گروهزبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر.

خاطره اسمعیل زاده

کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و کارشناس هنری دانشگاه فرهنگیان پردیس فاطمه الزهراء تبریز.