سطح آمادگی روانی و گرایش به دوپینگ در ورزشکاران

پژوهش حاضر باهدف پیش بینی رفتار دوپینگ بر اساس سطح آمادگی روانی به منظور شناسایی زمینه های روانشناختی گرایشورزشکاران به دوپینگ انجام شد. در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 514 نفر (211 زن و 303 مرد) با میانگین سنی 25/4 سال و انحراف معیار 5/32 از بین ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی عضو فدراسیون پزشکی ورزشی شهرستان تهران به روش نمونه گیری آسان (در دسترس) انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، پرسشنامه های آزمون مهارتهای روانی اوتاوا (امست- نسخه 3)، پرسشنامه رفتار دوپینگ، به کاربرده شدند. برای تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه به روش Enter بهره گرفته شد. نتایج رگرسیون چندگانه به روش همزمان، غالبا، بیانگر رابطه منفی و معناداری سطوح مهارتهای روانی با رفتارهای دوپینگ (p=0/001) بودند بدین معنا هرچقدر میزان مهارتهای روانی بیشتر باشد میزان رفتارهای دوپینگ کمتر خواهد بود. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که بهبود عملکرد ورزشکاران به واسطه آمادگی در مهارتهای ورزشی ازجمله آمادگی روانی باعث افزایش سطح سلامت روانی و احتمالا کاهش گرایش ورزشکاران به رفتار ناشایست دوپینگ خواهد بود.

Keywords:

مهارتهای روانی , رفتار دوپینگ , ورزشکار