انگیزش پیشرفت، سبک های مقابله با استرس و خودکارآمدی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی دانش آموزان بر اساس انگیزش پیشرفت و شیوه های مقابله با استرس بود. روشمطالعه حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرندهی کلیه دانش آموزان دبیرستانی منطقه 4 شهر تهراندر سال تحصیلی 96 - 1395 بود که از بین آنها 240 نفر به روش تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت-کنندگان پرسشنامه های راهبردهای مقابله با استرس (CSQ)، خودکارآمدی شرر و انگیزش پیشرفت هرمنس (AMT) را تکمیلکردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد انگیزش پیشرفت و خرده مقیاس هایسبک های مقابله با استرس 7 / 33 درصد از واریانس خودکارآمدی را تبیین می کند. همچنین 7 / 7 درصد از خودکارآمدی توسطانگیزش پیشرفت تبیین شده و دو خرده مقیاس عقلانی و هیجانی از سبک های مقابله با استرس توانسته اند 9 / 30 درصد ازواریانس متغیر خودکارآمدی را تبیین کنند.

Keywords:

خودکارآمدی , سبک مقابله با استرس , انگیزش پیشرفت