تعیین تراکم بهینه ساختمانی محدوده فاز یک شهرک غرب با استفاده از مدل FANP abstract
یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی شهری ایجاد تعادل منطقی بین تراکم ساختمانی، جمعیت و امکانات می باشد. تراکم های نامناسب تا به امروز، تاثیرات منفی بسیاری بر زندگی شهری گذاشته است و به ظهور و تشدید آلودگی زیست محیطی، مشکلات ترافیکی و... منتهی شده است. هدف پژوهش، تعیین الگوی بهینه
تراکم ساختمانی برای فاز یک شهرک غرب براساس ابعاد اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی می باشد. برای این منظور، پس از مرور مفهوم تراکم ساختمانی، به تبیین عوامل تاثیرگذار بر
تراکم ساختمانی پرداخته شده و سپس تراکم بهینه هر یک از بلوک های فاز یک شهرک غرب تهران پیشنهاد شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و جمع آوری داده ها، به صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد و برای تحلیل آنها از مدل F,ANP استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد، عوامل تاثیرگذار در تراکم بهینه ساختمانی عبارتند از: پتانسیل های زیست و زندگی، پتانسیل های استطاعت مالی، پتانسیل سکونتی، پتانسیل های همسویی اجتماعی ساکنان، پتانسیل های تمایل به ماندگاری در محل، پتانسیل خدمات دهی محلی، پتانسیل های زندگی جمعی. در ارتباط با مهمترین شاخص های تاثیرگذار در تعیین
تراکم ساختمانی بهینه به ترتیب شامل قیمت زمین، تعاملات ساکنان، میزان فضای باز، تراکم خانوار، قیمت مسکن و ... در اولویت قرار گرفتند. همچنین از مجموع بلوک های در نظر گرفته شده، پتانسیل های لازم برای افزایش
تراکم ساختمانی در پنج بلوک وجود دارد و وضعیت تراکم در دو بلوک کمتر نیازمند تغییر می باشد؛ همچنین برای یک بلوک
تراکم ساختمانی کمتر پیشنهاد شده است.