تاثیر ورتکس ناشی از موانع در آرایش های متفاوت بر ابعاد ناحیه جداشدگی در ابتدای آبگیر

جریان ورودی به آبگیر دارای مومنتم بسیار زیادی در جهت کانال اصلی می باشد و به همین دلیل درون آبگیر جدایی جریان اتفاق می افتد. این ناحیه سبب کاهش سطح مقطع موثر جریان در ابتدای آبگیر می شود. در این تحقیق، با بکارگیری موانع مکعبی در حالت برخورد جریان به راس موانع که در مقایسه با برخورد به ضلع، حجم آبشستگی کمتری پیرامون موانع را داراست، سعی در بررسی میزان تاثیر ورتکس بر ابعاد ناحیه جداشدگی ابتدای آبگیر با توجه به الگوی رسوب گذاری، شده است. موانع در دو حالت چیدمان موازی و زیگزاگی در مسیر جریان قرار داده شدند و آزمایش ها در شرایط وجود ورتکس و کاهش ورتکس ناشی از موانع صورت پذیرفتند و با حالت شاهد که بدون قرارگیری موانع در کانال می باشد، مقایسه گردید. در پایان این تحقیق 20 آزمایش در چهار نسبت آبگیری انجام شد که در تمامی آزمایش ها بستر کانال بوسیله رسوبات ماسه ای پوشانده شد. با توجه به مشاهدات آزمایشگاهی می توان بیان نمود که قرار گرفتن موانع بصورت زیگراگی در مسیر جریان، سبب کاهش عرض و طول ناحیه جداشدگی نسبت به حالت بدون موانع می شود. با کاهش تاثیر ورتکس ناشی از موانع در حالت چیدمان زیگزاگی موانع، ابعاد ناحیه جداشدگی در مقایسه با حالت ها با وجود ورتکس و شاهد کاهش می یابد. در صورت قرارگیری موانع بصورت موازی و کاهش اثر ورتکس، شاهد کاهش طول ناحیه جداشدگی و افزایش عرض آن در مقایسه با حالت های بدون موانع و با وجود ورتکس می باشیم.

Keywords:

آبگیر , آرایش , جداشدگی , رسوب , موانع مکعبی , ورتکس