نقش خودکارآمدی والدینی، رضایت زناشویی و شیوه های فرزندپروری والدین در پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش خودکارآمدی والدینی، رضایت زناشویی و شیوه های فرزندپروری والدین در پیش بینیمشکلات رفتاری کودکان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیهدانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اردبیل تشکیل دادند که از بین آنها 120 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی به عنواننمونه نهایی انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادههای پژوهش حاضر از پرسشنامه خودکارآمدی والدینی دومکا و همکاران،مقیاس رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند و مقیاس مشکلات رفتاری راتر استفاده شد. برایتجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی (همچون همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون) استفاده شد. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل یافته های بدست آمده از نسخه 21 نرم افزار spss استفاده شد.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که خودکارآمدی واالدینی و رضایت زناشویی والدین رابطه منفی و معنی داری با مشکلاترفتاری کودکان دارد. از بین مولفه های سبک فرزندپروری نیز سبک استبدادی و سهل گیرانه با مشکلات رفتاری رابطه مثبت وسبک دموکراتیک با مشکلات رفتاری رابطه منفی دارد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که خانواده وبه ویژه کیفیت رابطه والدین با یکدیگر و با فرزندان، نقش مهمی در ویژگی های رفتاری و شخصیتی کودکان ایفا می کند ونیازمند توجه هر چه بیشتر به نقش خانواده در تربیت فرزندان می باشد.

Keywords:

خودکارآمدی والدینی , رضایت زناشویی , شیوه های فرزندپروری و مشکلات رفتاری کودکان