بررسی نقش فضای سبز و باز مجتمع های زیستی بر مراودات اجتماعی ساکنین

امروزه با افزایش جمعیت، تقاضا برای محل سکونت نیز به همان اندازه افزایش یافته و در نتیجه باعث ایجاد آپارتمان نشینی در شهرهای بزرگ شده. ایجاد فضاهای کم و کوچک برای زندگی و از بین رفتن حیاط های مرکزی اولین اتفاقی بود که درطراحی آپارتمان ها رخ داد . آپارتمانها به طور گسترده در قطعه ای زمین گرد هم آمدنند و مجتمع ها را ایجاد کردند . مجتمع نباید چندان بزرگ باشد که فرد نسبت به آن حس مالکیت و خودی نداشته باشد و نه چندان کوچک که تبدیل به حیاط خصوصی گردد، تحقق این امر با امکانات امروزی مشکل می باشد. خانه های امروزی با امکانات و شرایط زندگی موجود، قابلیت پاسخگویی به بسیاری از نیازمندی های انسان سنتی ایرانی را ندارند . این پژوهش با این فرض پیش رفت که فضای سبز عمومی در مجتمع های مسکونی باعث ایجاد تعامل اجتماعی و مراودات بین ساکنین میشود. برای آزمون فرضیه شهرک اکباتان و مجتمع مسکونی ستارخان به عنوان نمونه های موردی انتخاب گردید و تاثیر فضای سبز عمومی بر روابط و تعاملات ساکنین این مجتمع های مسکونی مورد بررسی قرار گرفت در همین راستا، تعداد 100 پرسشنامه به صورت تصادفی در بین ساکنین مجتمع های مذکور توزیع گردید. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات مربوط به هر سوال دسته بندی شد و پس از تجزیه و تحلیل داده ها و ترسیم نمودار نتایج به دست آمده تاثیر فضاهای سبز عمومی را بر مراودات اجتماعی آشکار ساخت.

Keywords:

مراودات اجتماعی , فضای باز , فضای سبز , مجتمع زیستی , شهرک مسکونی