ارایه چهارچوب مدلی برای ارزیابی پایداری شهری (نمونه موردی شهر ارومیه)

هدف هرگونه توسعه ای در نهایت ارتقای کیفیت زندگی انسانها است و لازمه رسیدن به این هدف توانایی کنترل و سنجش تغییرات در طول دوره های مختلف است، در این بین شاخصها یکی از کاراترین ابزارها برای تشخیص حرکت شهرها به سوی اهداف هستند. بدین منظور و برای سنجش تغییرات ، بعد از مطالعه ویژگیهای شهر ارومیه، بحث با کارشناسان، دانشگاهیان و موسسات دولتی و با مرور ادبیات موضوع، 40 شاخص متناسب با ویژگیهای اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و محیطی این شهر انتخاب شد. شاخصها در طبقات اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سازمانی و کالبدی دسته بندی و با استفاده از یک مدل ریاضی ساده میل به پایداری از 1380 تا 1385 در شهر ارومیه سنجیده شد در نهایت عدد شاخص پایداری از مجموع پنج طبقه ذکر شده برای شهر ارومیه بدست آمده است. تحلیل نتایج نشان می دهد که شاخصهای محیطی و اجتماعی سیر نزولی کمتری داشته اما شاخصهای اقتصادی و سازمانی و همینطور کالبدی سیر نزولی بیشتری داشته اند به طوری که در مجموع از سال 1380 تا سال 1385 در یک دوره 5 ساله که ارزیابی صورت گرفته است، میل به توسعه پایدار دارای وضعیت مناسبی نبوده و همین امر توجه بیشتر متولیان و مدیران شهری را برای بهبود کیفیت محیط شهری می طلبد.