بررسی وضعیت آسایش اقلیمی و معماری همساز با اقلیم شهرستان نهاوند

در صورتی که طراحی معماری در هر یک از محدوده های اقلیمی بر اساس تاثیر عوامل غالب در آن اقلیم شکل گیرد، شاید بتوان به جای مقابله با اقلیم و به وجود آوردن آلودگی های ناشی از آن، در مصالحه با اقلیم و همساز با آن، از توانایی های نهفته در هر یک از عوامل اقلیمی به گونه ای مناسب و مطلوب بهره برد. در این پژوهش جهت بررسی وضعیت آسایش اقلیمی و معماری همساز با اقلیم در ایستگاه سینوپتیک نهاوند، از داده های میانگین دمای هوا و رطوبت نسبی ماهانه طی دوره آماری 15 ساله(2010 1996) جهت استفاده در نمودارهای الگی و سایکرومتریک و همچنین از روابط زاویه تابش خورشید، عمق سایه بان افقی و عمق نفوذ تابش به داخل ساختمان استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بر اساس نمودارهای الگی و سایکرومتریک، ایستگاه سینوپتیک نهاوند در ماه های فصل گرم سال(ژوین تا سپتامبر) در محدوده آسایش قرار گرفته و نیازی به استفاده از سیستم های سرمایشی ندارد. در مقابل در ماه های فصل سرد سال(بویژه دسامبر تا فوریه) ایستگاه نهاوند، شرایط نسبتا سرد تا سرد را تجربه می کند و برای رسیدن به شرایط آسایش، استفاده از سیستم های گرمایشی در این منطقه ضروری است. در چهار ماه می تا آگوست و در نیمه روز، ایستگاه نهاوند زاویه تابش بیش از 65 درجه را تجربه می کند که با استقرار سایه بانی افقی با ارتفاع 50 تا 90 سانتی متر بر بالای پنجره ها، می توان به راحتی ورود تابش به داخل ساختمان از طریق پنجره ها را کنترل نمود.

Keywords:

آسایش اقلیمی , اقلیم و معماری , نمودارهای زیست اقلیمی , ایستگاه سینوپتیک نهاوند