گونه شناسی مسکن روستایی بلوچستان با رویکرد اقلیمی

توجه به معماری روستایی و گونه شناسی مسکن روستایی استان سیستان و بلوچستان و به ویژه منطقه ی بلوچستان، مقوله ای است که با وجود اهمیت فراوان تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. الگوهای مسکن روستایی در این منطقه با برخورداری از شاخصه های مهم معماری این خطه همچون سادگی، انطباق با محیط طبیعی، استفاده از مصالح بوم آورد به روستاهای این منطقه هویت خاصی می دهد. در این راستا هدف اصلی این پژوهش بازشناسی و مقایسه تطبیقی گونه های شاخص مسکن روستایی منطقه ی بلوچستان با روشی توصیفی-تحلیلی و با تمرکز بر تطابق مساکن با اقلیم منطقه است. بر اساس یافته های میدانی حاصل از بررسی گونه های مسکونی در 25 روستای با قدمت نسبی بالا، می توان گفت گونه های متنوع درونگرا، نیمه درونگرا، خطی، L شکل و پراکنده در این منطقه متاثر از شرایط اقلیمی، توپوگرافی منطقه و خصوصیات عشیره ای مردم منطقه شکل گرفته اند که نحوه تطابق این بناها با محیط و شرایط اقلیمی می تواند الگویی برای طرح مساکن سازگار با محیط طبیعی و شرایط اقلیمی منطقه باشد.

Keywords:

گونه شناسی , مسکن روستایی , فضاهای پروخالی , شاخص های معماری مسکن بلوچستان , خانه هایی روستایی