فهم طبیعت در عمارت چهل چشمه

معماری بومی غنی و مبتنی بر شرایط محیطی در نوار شمالی ایران با توجه به فرهنگ های وارداتی، الگوهای سکونتی را کمابیش در خود حل کرده و گونه متفاوتی ایجاد نکرده است. نیاز های مختلف این پهنه در گذشته، منجر به شکل گیری معماری خاص این منطقه شده است که از طریق کوران وجلوگیری از رکود رطوبت و استفاده حد اکثری از تابش آفتاب توانسته اند به نوعی معماری همساز با اقلیم دست یابند که در کنار عوامل زیبایی شناسانه و هماهنگی با محیط اطراف، آسایش ساکنان آن را نیز فراهم می آورد. هدف این پژوهش در ابتدا شناخت و تحلیل وضع فعلی عمارت چهل بنایی اقامتی در منطقه کوهپایه ای گیلان است که ضمن حفظ معماری بومی توانسته با نو آوری و با بهره جستن از طراحی اقلیمی مناسب بتواند از انرژی های طبیعی برای تامین آسایش حرارتی استفاده نموده و بر شرایط نامطلوب اقلیمی غلبه کند. برای این پژوهش از روش های تحلیلی- توصیفی و تطبیقی استفاده شده و اطلاعات مورد نیاز از شیوه تحقیقات اسنادی و می دانی به دست آمده است. با بررسی وضعیت و تحلیل عمارت رحیمی (چهل چشمه)، نتایجی حاصل شد که معماری عمارت همساز با اقلیم بوده و حد اکثر تاثیر پذیری اقلیمی را بر شکل گیری فضا ها داشته است.

Keywords:

گیلان , کوهپایه , نو آوری , معماری همساز با اقلیم , عمارت رحیمی