حمل و نقل عمومی شهری با تاکید بر رویکرد رضایتمندی مورد شناسی (مناطق 1 و8 شهری تبریز)

حمل و نقل شهری مقوله ای میباشد که شهروندان روزانه در اموری مانند رفتن به محل کار، رفتن به مراکز خرید، سیر و سفرهای داخل شهر و غیره با ان مواجه میباشند. انجام بعضی این قبیل فعالیتها اغلبا با وسایل نقلیه شخصی مقرون به صرفه نمیباشد و به این دلیل بهترین گزینه جایگزین حمل ونقل عمومی میباشد. ارزیابی رضایت شهروندان از حمل و نقل شهری سبب میشود تا نقاط ضعف سرویس حمل و نقل عمومی شناخته و برنامه ریزی در جهت بهبود کارایی این مقوله مهم در سطح شهر انجام شود. هدف از انجام این تحقیق سنجش رضایتمندی شهروندان دو منطقه یک وهشت شهری تبریز از سیستم حمل و نقل شهری میباشد. ابزار تحقیق پس از تنظیم و سپری کردن مراحل روایی و پایایی به تعداد 300 عدد در بین ساکنین مناطق پخش شد. در روند آزمون سه فرضیه مطرح شد سپس با استفاده از آزمونهای تی مستقل و آزمون همبستگی پیرسون به رد یا تایید آنها پرداخته شد. از نتایج تحقیق این بود که میانگین رضایتمندی دو جامعه 4.14 یعنی در حد خوب بوده است و میزان رضایتمندی از حمل و نقل شهری در منطقه هشت بیشتر از منطقه یک بود.

Keywords:

شهر , حمل و نقل عمومی , رضایتمندی , تبریز