تاثیر محیط داخلی بر خود پنداره انسان

دانش و علم روانشناسی محیط نه تنها در ایران بلکه در تمامی نقاط دنیا علمی جوان محسوب می شود، اما تاثیر پذیری شگرف معماری و انسان به عنوان خالق و استفاده کننده معماری بسیار واضح و روشن است. در چند سال اخیر تاثیر این دانش بر جنبه های مختلف زندگی انسان توجه معماران و روانشناسان را به خود جلب کرده است. یکی از شاخه های این علم جوان مبحث تاثیر پذیری روانی انسان است که مورد تحقیق و بررسی زیادی قرار گرفته و مورد توجه معماری روز دنیاست. به راستی تاثیر پذیری هویتی انسان از محیط اطراف خود تا به کجا ادامه پیدا می کند و چگونه انجام می پذیرد پاسخ این پرسش را می توان در تلفیق تحقیقات گذشته علم روانشناسی و معماری و در نتیجه در تحقیقات روانشناسی محیط به عنوان حاصل تجمیع دو مقوله ی قبلی یافت. علم معماری به عنوان یکی از تاثیر گذار ترین هنرها و همچنین دانش مهندسی به دست آمده از دوران گذشته، می تواند به عنوان ظرف زندگی انسان اهمیت فوق العاده ای در شکل گیری شخصیت انسان داشته باشد. معماری و فضای فیزیکی اطراف ما به عقیده خیل کثیری ار صاحب نظران معماری و نظریه پردازان توانایی تاثیر گزاری بر شخصیت انسان را دارا بوده. در نتیجه این مقاله ضمن تحلیل رابطه معماری محیط بر شکل گیری خود پنداره انسان در عرصه روانشاسی محیط به تدوین معیار هایی جهت سنجش کیفیت معماری و محیط کالبدی پرداخته شده است.

Keywords:

معماری , فضای داخلی مسکونی , روانشناسی محیط , خودپنداره