ارزیابی سیستم مدیریت ایمنی در حوزه های دانش پروژه

روزانه در محیط کاری رویدادهای متعددی رخ میدهند که باعث مرگ و آسیب های جبران ناپذیر میشوند. این حوادث اغلب یا به علت عدم شناسایی خطرات بالقوه در محیط کار بوده یا به علت عدم پایین بودن سطح آگاهی پرسنل در محیط های کاری میباشد. از این رو شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها و مهم تر از همه نقش آموزش به عنوان محور پیشرفت و عامل پیش گیرنده در زمینه های مختلف در رابطه با کاهش حوادث دارای اههیت دوچندان می باشد. از این رو به وسیله شناسایی و ارزیابی خطرات محیط کار به عنوان عامل کاهنده آسیب ها می توان بسیاری از حوادث را تا حد امکان کاهم داد و عدد ریسک آن ها را محاسبه و کنترل مورد نیاز را ارایه داد. روش JSA به صورت سیستماتیک جهت شناسایی خطرات و ارزیابی ریسکهای آن به منظور ارایه اقدامات کنترل مناسب است. مساله ای که در ایام قسمت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و فقدان آن به وورت پروضوح و پررنگ به چشم می آید نقش آموزش و فرهنگ ایمنی می باشد که به عنوان محور پیشرفت و تحول و عامل پیش گیرنده، نه عامل کاهنده می باشد. با وجوداهمیت این موضوع تاکنون هیچ گونه اقدامات بنیادی به صورت ریشه ای که تهامی زیرساخت ها را شامل شود متاسفانه صورت نگرفته و شاهد این هستیم که بسیاری از حوادث که روزانه اتفاق می افتند در طی یک تا چند مرحله آموزش های ساده قابل پیشگیری بوده اما متاسفانه بعد از وقوع .... برنامه ریزی و اجرایی گسترده و مستمر برنامه های آموزش پرسنل در کاهش حوادث تاثیر مضاعف دارد. چون از یک طرف باعث ارتقاء و سطح مهارتی و اعهال روش ها و ضوابط ایمنی در انجام فعالیت شده و از طرف دیگر موجب تقویت و اعتماد به نفس پرسنل می گردد.

Keywords:

فرهنگ ایمنی و نقش آموزش , آنالیز ایمنی شغلی , شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک