بررسی کارآیی روش آبیاری قطره ای نواری تحت شرایط شور بودن منابع آب در مزارع گوجه فرنگی استان بوشهر

کاربرد روش های آبیاری قطره ای با هدف استفاده بهینه از منابع محدود آب اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش کارآیی روش آبیاری قطره‎ای نواری تحت شرایط شوری منابع آب در مزارع گوجه‎فرنگی، طی یک فصل زراعی (90-1389) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر بررسی شد. برای این منظور، یک سیستم آبیاری قطره ای نواری متناسب با اهداف آزمایش طراحی و نصب شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار سطح شوری آب (شامل 1/1، 3/5، 5/5 و 7/5 دسی زیمنس بر متر) به عنوان کرت‎های اصلی و سه سطح فاصله آبیاری (شامل 2، 4 و 7 روز) به عنوان کرت‎های فرعی با سه تکرار اجراء شد. نشاءهای گوجه فرنگی در طرفین نوار قطره‎ای کشت شدند و برای محاسبه نیاز آبی از روش پنمن مانتیث استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش فاصله آبیاری و شوری آب آبیاری باعث کاهش معنی دار در عملکرد محصول، کارآیی مصرف آب و وزن میوه گردید. با این حال، فواصل آبیاری 2 و 4 روز تفاوت معنی‎داری با یکدیگر نداشتند. بعلاوه، با افزایش شوری آب از 1/1 به 7/5 دسی‎زیمنس بر متر، کاهش عملکرد محصول به مراتب کمتر از مقدار گزارش شده در نشریه 29 فایو بود. نتایج این پژوهش بیانگر کارآیی روش آبیاری قطره‎ای در کاهش اثرات سوء شوری بود و به منظور سهولت مدیریت، می‎توان آبیاری را بر اساس فاصله آبیاری 4 روز برنامه‎ریزی کرد.

Keywords:

آبیاری قطره ای نواری , فاصله آبیاری , شوری آب , گوجه فرنگی