پتانسیل سامانه های استحصال آب باران در کاهش مصرف آب غیرآشامیدنی

در سالهای اخیر، گسترش سامانه های استحصال آب باران به منظور جایگزینی آب مورد استفاده در مصارف غیرآشامیدنی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. افزایش ایمنی تامین آب و کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از برداشت بی رویه منابع آب از جمله مزایای این رویکرد به حساب می آید. در تحقیق حاضر پتانسیل سامانه های استحصال آب باران در کاهش مصرف آب آشامیدنی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتیجه بررسی طرح های اجرا شده در نزدیک به 20 کشور حکایت از آن دارد که سامانه های استحصال آب باران به طور متوسط قادر به تامین 50 درصد از آب مورد استفاده در مصارف غیرآشامیدنی می باشند. تحلیل های انجام شده همچنین نشان داد که پتانسیل صرفه جویی سامانه های مذکور به عواملی از قبیل بارندگی سالانه، مساحت آبگیر، ظرفیت ذخیره سازی و تقاضای آب خانگی بستگی دارد. بر اساس مستندات موجود، در بیش از 90 درصد طرح های مورد مطالعه، آب باران در فلاش تانک سرویس های بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. مصارفی نظیر آبیاری فضای سبز، شست وشوی خودرو، لباس شویی، صنایع، استحمام و کاربردهای تفریحی نیز به ترتیب در 70، 23، 46، 15، 15 و 8 درصد از موارد، تحت پوشش سامانه های آبرسانی دوگانه مبتنی بر استحصال آب باران قرار داشته اند.

Keywords:

آبیاری فضای سبز , پتانسیل صرفه جویی , سامانه های استحصال آب باران , فلاش تانک سرویس های بهداشتی , مصارف غیرآشامیدنی