تحلیل فضایی بازدهی اجتماعی کاربری فضای سبز شهری بر کیفیت زندگی، مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران

رشد سریع شهرنشینی و افزایش مشکلات زیست محیطی، اهمیت مفاهیمی چون فضای سبز شهری و کیفیت زندگی را نمایان نموده است. مکان های مانند بوستان ها و انواع پارک های پوشیده از درختان متنوع که نمودی از طبیعت می باشند و خدمات زیست محیطی، اجتماعی و فیزیولوژیکی را فراهم می کنند در زیست پذیری نمودن شهرها اهمیت بسزایی دارند. در این پژوهش ضمن تعریف فضای سبز شهری و کیفیت زندگی، به بازدهی اجتماعی فضای سبز شهری در ارتقای کیفیت زندگی از طریق بررسی و تحلیل فضایی پرداخته شده است. با پیشنهاد مدل پژوهش که از تلفیق مدل های کیفیت زندگی و ابعاد عملکرد زیست محیطی فضای سبز به دست آمده است نسبت به طبقه بندی و ارزش گذاری معیارهای بازدهی اجتمای فضای سبز شهری شامل معیار تراکم جمعیت، معیار مساحت فضای سبز و معیار شعاع عملکرد فضای سبز اقدام گردیده است و بعد از روی هم گذاری و تجمیع نقشه های تولید شده در فضای نقشه نهایی تولیده شده است و نتیجه حاصله مبین آن است که فضای سبز از لحاظ بازدهی اجتماعی بر کیفیت زندگی شهری به میزان تاثیرگذار بوده و موجب بهبود آن می شود و با توجه به نتیجه این تحیق می توان گفت که 35 درصد از سطح منطقه 10 شهر تهران از تاثیرات کاربری فضای سبز از لحاظ بازدهی اجتماعی بهره مند شده و موجب بهبود کیفیت زندگی ساکنان این محدوده با توجه به معیارهای این پژوهش گردیده است؛ و به بیان دیگر نتیجه حاصله بیانگر آن است که محدوده ها و محلاتی که از گستره فضایی سبز بهتری برخودار هستند نسبت به محله های کم برخودار از لحاظ کیفیت زندگی شهری در شرایط مطلوب تری قرار دارند.

تحلیل فضایی بازدهی اجتماعی کاربری فضای سبز شهری بر کیفیت زندگی، مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران Keywords:

فضای سبز شهری , کیفیت زندگی , منطقه 10 شهر تهران