سنجش میزان آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانشگاه تربیت مدرس

فنّاوری اطلاعات، تعاملات علمی را شکل دیگری بخشیده و بر چگونگی کسب و انتقال دانش در جامعه تأثیر زیادی داشته است. دانشگاهها و مراکز علمی به عنوان مراکز اصلی خلق و انتقال علم، بتدریج شکل دیگری را به خود خواهند گرفت. در این میان یکی از موضوعاتی که مدیران و مسؤولان آموزش عالی باید به طور جدی به آن بیندیشند، ایجاد دانشگاه مجازی و تحقق یادگیری الکترونیکی در آن است. تحقق این امر مستلزم فراهم آمدن شرایطی از جنبه های مختلف است که از دید سیستمی آمادگی الکترونیکی نامیده میشود. اندازه گیری میزان توانمندی نظامهای آموزشی در استقرار آموزش الکترونیکی یکی از نکات مهم در پیشبرد اهداف آموزش عالی کشور است. دانشگاه تربیت مدرس از جمله دانشگاه هایی است که درطّی چند سال گذشته تلاش کردهاست با تمهید امکانات سخت افزاری و نرم افزاری چند رشته تحصیلی دوره کارشناسی ارشد را از معبر آموزش الکترونیکی ارائه کند. از این رو لازم است با تدوین مدلی مناسب، میزان آمادگی یادگیری الکترونیکی این دانشگاه سنجیده شود. این ارزیابی چارچوب مناسبی را برای تقویت توانمندی ها و شناسایی ضعفها به دست میدهد. از این رو در این مقاله تلاش شده است با اتکا بر مطالعات تطبیقی و نظر خبرگان ملّی مدل مناسبی برای ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی ارائه شود و سپس با به کارگیری این مدل تحلیل کاملی از وضعیت نظام یادگیری الکترونیکی در دانشگاه تربیت مدرس از وجوه چهارده گانه مدل شامل: سیاست آموزشی، مدیریت، استاندارد، محتوا، قوانین ومقررات، منابع مالی، منابع انسانی، فرهنگ، امنیت، تجهیزات سخت افزاری، شبکه ارتباطی و بالاخره پشتیبانی، نظارت و هماهنگی ارائه خواهد شد. شایان ذکر اینکه مدل کاربردی در این تحقیق براساس ویژگیها و اقتضائات بومی کشور تدوین شده است و قابلیت کاربرد در ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی در سایر دانشگاهها را نیز داراست.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , دانشگاه مجازی , آمادگی الکترونیکی , سنجش , دانشگاه تربیت مدرس