اثر فرآیند جوانه زنی بر تجزیه پذیری شکمبه ای پروتیین خام دانه جو

دانه جو به عنوان منبع غالب تامین انرژی در جیره نشخوارکنندگان استفاده می شود و فرآوری آن یکی از راه های تغییر و بهبود ارزش غذایی دانه خصوصا نشاسته و پروتیین است. به منظور بررسی اثر فرآیند جوانه زنی بر فراسنجه های تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر شکمبه ای پروتیین خام دانه جو آزمایش حاضر با چهار تیمار و سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. برای این منظور از یک راس گاو هلشتاین فیستوله گذاری شده استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل دانه جو و جوانه های یک، دو و سه روزه جو بود که در کیسه های نایلونی داخل شکمبه گاو برای ساعات 2 و 4 و 8 و 16 و 24 و 48 و 72 و 96 انکوباسیون گردید. نتایج این مطالعه نشان داد جوانه زنی به طور معنی داری (p<0/05) باعث افزایش بخش سریع تجزیه (a) باعث افزایش بخش سریع تجزیه (b) پروتیین خام دانه جو شد. جوانه زنی روی ثابت نرخ تجزیه (c) تاثیر معنی داری نداشت (p> 0/05) در بین تیمارها جوانه سه روزه دارای کمترین میزان پروتیین کند تجزیه و دانه جو دارای پروتیین سریع تجزیه کمتری بود. بنابراین با افزایش زمان جوانه زنی تا سه روز تجزیه پذیری شکمبه ای پروتیین خام افزایش می یابد.

Keywords:

جوانه زنی , دانه جو , پروتیین , تجزیه پذیری