اثر سطوح مختلف متیونین بعلاوه سیستین قابل هضم بر عملکرد تولیدی مرغان تخمگذار در هفته 23 تا 44

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف اسیدهای آمینه متیونین + سیستین قابل هضم بر شاخص های عملکرد تولیدی مرغان تخمگذار، آزمایشی در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین W-36 در دامنه سنی 32 تا 44 هفتگی، با 5 تیمار، 5 تکرار و 8 پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف اسیدهای آمینه قابل هضم متیونین + سیستین (0/51 و 0/56 و 0/61 و 0/66 و 0/71 درصد جیره) بود. جیره های آزمایشی بر اساس توصیه احتیاجات راهنمای های لاین W-36 و (2012) برای مرحله پیک تولید به جز متیونین + سیستین تنظیم شدند. در این آزمایش اثر بلوک معنی دار نبود و میزان متیوین + سیستین دریافتی روزانه هر پرنده تغذیه شده با تیمارهای 0/51 و 0/56 و 0/61 و 0/66 و 0/71 درصد متیونین + سیستین قابل هضم جیره ، به ترتیب 501 و 553 و 614 و 675 و 718 میلی گرم بود. افزایش میزان متیونین + سیستین قابل هضم دریافتی از 501 و و 614 میلی گرم به ازای هر پرنده در روز باعث بهبود معنی دار (p<0/05) شاخص های عملکرد تولیدی شامل افزایش درصد تخمگذاری از 82/82 به 87/16 درصد و گرم تخم مرغ تولیدی از 42/54 به 48/14 (گرم) شد. افزایش میزان متیونین + سیستین قابل هضم دریافتی از 501 تا 675 میلی گرم به ازای هر پرنده در روز باعث کاهش ضریب تبدیل خوراک 2/29 به 1/82 شد. تعیین احتیاجات از طریق معدلات رگرسیونی نشان داد میزان احتیاجات برای دستیابی به بهترین درصد تولید تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه و ضریب تبدیل به ترتیب 670 و 686 و 675 میلی گرم متیونین + سیستین در هر روز به ازای هر مرغ می باشد.

Keywords:

متیونین + سیستین قابل هضم , مرغان تخمگذار , عملکرد تولیدی