اثربخشی آموزش گروه درمانی والدین کودکان بیش فعال بر بهبود رابطه والد – کودک

اختلال نارسایی توجه/ فزون جنبشی یکی از متداول ترین اختلال های دوران کودکی است که میزان مراجعه به مرکزهای درمانی به علت آن، از تمامی اختلال های دیگر بیشتر است. پژوهش حاضر در قالب یک پژوهش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و گواه به بررسی اثربخشی آموزش گروه درمانی والدین کودکان بیش فعال بر بهبود رابطه والد-کودک شهر بیرجند انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی والدین کودکان بیش فعال شهر بیرجند بودند. در این پژوهش از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف استفاده شد به صورتی که از بین کلیه ی دانش آموزان پسر شهر بیرجند، دانش آموزانی که بیش فعالی آنها قبلا توسط مشاور مدرسه و یا کلینیک های مشاوره تشخیص داده شده انتخاب و والدین آنها به عنوان جامعه و نمونه در نظر گرفته شدند و سپس از بین آنها 50 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (25نفر) و گروه کنترل (25نفر) قرار گرفت. جهت سنجش جهت سنجش رابطه والد و کودک از مقیاس پیانتا (1994) استفاده شد.. همچنین برای بررسی اثربخشی آموزش گروه درمانی از شیوه مداخله استفاده شد به صورتی که برای گروه آزمایش تعداد 10 جلسه 30 دقیقه ای طی مدت 2/5 ماه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که آموزش گروه درمانی والدین باعث بهبود رابطه والد – کودک شد همچنین در ابعاد تعارض و نزدیکی رابطه والد – کودک آموزش گروه درمانی تاثیرگذار بود

Keywords:

آموزش گروه درمانی , رابطه والد کودک , کودکان بیش فعال