نقش سیاق در تعیین و تبیین معانی و مصادیق مصادر از نگاه مفسران قرآن کریم

یکی از اقسام اسم ها، مصدر میباشد. برخی از مصدرهایی که در قرآن کریم به کار رفته است، در معاجم لغت دارای معانی خاصی هستند، ولی زمانی که این مصادر در متن و در مجاورت کلمات دیگر قرار میگیرند معانی جدیدی پیدا میکنند و گاهی معانی گسترده آنها محدود شده و معنای دقیق خود را بدست میآورند. از اینرو بهترین راه برای تعیین معنایاین مصدرها در متن، به خصوص نص قرآنکریم که کلمات خداوند در آن جاری و ساری است، توجه به قراین کلام و بافت و سیاق است.این پژوهش میکوشد با روش تحلیلی و توصیفی نشان دهد که توجه به بافت و سیاق کلمات و آیات، نقش تاثیرگذاری در تعیین معانی مصادر دارد. نتایج این پژوهش بیانگر این است که توجه به سیاق، در تحدید معنایی مصدرها و توسعه معنایی آنها در قرآن کریم و رسیدن به مناسبترین معنا و نشان دادن لغزشها و خطاهای مفسران به دلیل عدم توجه به سیاق، نقش بسزایی دارد.

Keywords:

قرآن , قراین , سیاق , مصدر , مصداق , قرو , ء سحت