مدل سازی یک الگوی همساز با اقلیم برای شهر آبادان

بوجود آوردن شرایط مطلوب در ساختمان ها بوسیله ی روش مناسب که سازگار با اقلیم باشد همواره مورد نظر معماران بوده است. بطوریکه طراحان در ساختمان های سنتی ما، با استفاده ی مناسب از شرایط اقلیمی سعی در همزیستی و بهره برداری منطقی از طبیعت دارند؛ اما امروزه شاهد بوجود آمدن ساختمان هایی با الگوی یکسان در اقلیم های متفاوت هستیم به بیان دیگر یکسان سازی ساختمان ها در اقلیم های متفاوت جای بهره برداری از عوامل اقلیمی را گرفته است. این یکسان سازی باعث شده تمام بار گرمایش و سرمایش را به سیستم های مکانیکی منتقل کنیم وعوامل اقلیمی را نادیده بگیریم لذا در این پژوهش ارایه ی یک الگو به عنوان نمونه ی قابل استفاده در اقلیم گرم و مرطوب آبادان که بتواند حداکثر بهره برداری از عوامل اقلیمی همچون تابش، دما، بارش و رطوبت نسبی و به حداقل رساندن میزان استفاده از سیستم های مکانیکی در کنترل فضاهای داخلی را به عمل آورد، مد نظر بوده است.منطقه ی مورد مطالعه شامل سواحل شمالی خلیج فارس می باشد. در این منطقه دما و رطوبت هوا بالا و نوسان درجه حرارت در طول روز و شب کم است لذا در این پژوهش که به روش آزمایشی انجام شده، استفاده از عوامل اقلیمی و بکارگیری تمهیداتی در جهت بهبود شرایط حرارتی و بالا رفتن شاخص های آسایشی مورد توجه قرار گرفته است.

Keywords:

اقلیم گرم و مرطوب , آسایش محیطی , معماری , آبادان