بررسی تنوع فیتوشیمیایی و هفده توده شیرین بیان (.Glycyrrhizaglabra L) جمع آوری شده از مناطق مختلف استان فارس

شیرین بیان گیاهی است از تیره بقولات، علفی، چند ساله و ایران یکی از کشورهای صادرکننده ریشه آن محسوب میشود. این گیاه در مناطق مختلف ایران رویش دارد از این رو بررسی کیفیت محصول مناطق مختلف حایز اهمیت است.مهمترین معیار تعیین کیفیت ریشه شیرین بیان، میزان گلیسیریزین و فنول است.بدین منظور جهت ارزیابی بهترین اکوتیپاز نظر درصد گلیسیریزین ریشه،آزمایشی با نمونه برداری از 17 منطقه در شهرستانهای اقلید، دشت بکان، صفاشهر، دشتمرغاب، سعادتشهر، مرودشت، زرقان، شیراز، بیدزرد، کوار، میمند، فیروزآباد، اکبرآباد، خفر، جهرم، زاهدشهر و فسا انجامگردید. نتایج تجزیه واریانس بین تیمارها نشان داد که اثر مناطق مختلف بر مقدار اسید گلیسیریزیک و فنول در سطحاحتمال یک درصد معنیدار گردید به طوری که نتایج مقایسه میانگین بین تیمارها نشان داد که بیشترین مقدار اسیدگلیسیریزیک و فنول در مناطق دشت مرغاب، اکبراباد، جهرم و کوار و کمترین آن در مناطق خفر، مرودشت، شیراز و میمندمشاهده گردید. به طور کلی تفاوت در مقدار اسید گلیسیریزیک، فنول و آنتی اکسیدانت ریشه شیرین بیان را میتوان بهتفاوت اقلیمی و ادافیکی رویشگاه های این گیاه نسبت داد.

Keywords:

شیرین بیان , فنول , فیتوشیمیایی , گلیسیریزین