امام خمینی (س) و مردم سالاری دینی

مردم سالاری دینی عبارت است از روش و شیوه زندگی سیاسی مردم که نظام دینی را پذیرفته اند و آن نظام حداقل تضمین کننده آزادی، استقلال، رضایت مندی، مشارکت سیاسی و اجرای عدالت اجتماعی– سیاسی مردم و در نهایت احساس حاکمیت شریعت در زندگی سیاسی مردم است. در این مقاله پس از تعریف و بررسی شش پایه عملی و عینی مردم سالاری دینی که شامل رهبری، مردم و نقش آنها در عرصه سیاسی، قانون اساسی، احزاب، انتخابات و آزادی است، برآنیم که بدانیم امام خمینی چه نظری جهت به کارگیری این شش پایه در نظام جمهوری اسلامی که نمونه ی عملی مردم سالاری دینی است، داشته اند. با مطالعه آثار امام و در نظر گرفتن تطور اندیشه های ایشان در دوران مبارزات و پس از تشکیل جمهوری اسلامی با توجه به مقتضیات زمان و مکان که نشان از درایت ایشان بود می توان به این نتیجه رسید که امام برای مردم نقش بسیار اساسی و پر رنگ در نحوه ی اداره کشور در چهارچوب قانون اساسی در نظر گرفته است. مهم ترین نکته ای که در تمام گفته های امام مورد مداقه است، این است که ایشان همواره در نطق های خود بر انتخابی بودن حکومت تاکید داشته اند. از 22 شهریور ماه 1357 که جمهوری اسلامی را به جای حکومت اسلامی گذاشتند و فرمودند: نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد ، قالب و صورت نظام را به شکل انتخابی بر اساس آرای مردم مطرح کردند، به گونه ای که نهاد رهبری، ریاست جمهوری مجلس شورای اسلامی همه از طریق آرای مردم شکل می گیرد.

امام خمینی (س) و مردم سالاری دینی Keywords:

مردم سالاری , مردم سالاری دینی , امام خمینی