بررسی نقوش سفالینه های تپه حصار دامغان

زندگی انسان از ابتدا با طبیعت عجین بوده و آنچه را آموخته مدیون طبیعت و یافته هایش از آن است. انسان های اولیه با دیدن طریقه ی لانه سازی پرندگان، به بافتن سبد آشنایی پیدا کردند. وقتی به سبدهای خود گل مالیدند تا آنها را مقاوم تر نمایند، از قرارگیری اتفاقی آن کنار آتش سفال های ترد اولیه را ساختند.بعدها ضمن ابداع کوره ها و چرخ های سفالگری، ظروف باکیفیت و مقاوم تولید شدند. از همان آغاز نقش اندازی روی سفال آغاز و سفالینه های منقوش چون کتاب هایی گشوده به دنیای باستان عرضه گشت. سفال یکی از مهمترین و قدیمیترین دست ساختههای هنری بشر است که از آغاز سفالگری تاکنون همچنان پایدار مانده است. در بررسی وکاوشهای باستانشناسی که هدف آن آگاهی به هنر، تاریخ و فرهنگ اقوام گوناگون است، آثار سفالین ارزش ویژه ای دارد. این ویژگی بیشتر از آن جهت است که مطالعه و بررسی آثار سفالی هر قوم در ادوار مختلف گشایندهی راهی برای آگاه شدن از تفکر، باورهای مذهبی و سرانجام تاریخ و ارتباط ملتها با یکدیگر است. در حالیکه دیگر اشیاء هنری چون آثار فلزی، چوب یا دست بافته ها، به عل 6ت فاسد شدن یا کاربرد مجدد، این امکان را دشوار میسازد. نقوشی که بر بدنهی سفالینهها نقش بسته همچون منابعی مکتوب ما را با احوال مردم روزگار خود آگاه میسازد. هدف از این پژوهش بررسی نقوش سفالینه های تپه حصار دامغان می باشد.

Keywords:

سفال , تپه حصار , دامغان , بزکوهی