این مقاله در مورد بررسی شیوه
معماری در
دوره صفویه در ایران می باشد. فرهنگ، ارزش ها، و هنجارهای اجتماعی موجود در جامعه بر روی هنر و
معماری آن جامعه همیشه تاثیرگذار بوده است. حکومت صفویه یکی از مهم ترین حکومت های ایران پس از اسلام بوده است. می توان گفت در دوران پس از اسلام،
دوره صفویه که در آن
شیوه اصفهانی به وجود آمد نظیر این شیوه در دوره های بعد تاکنون دیده نشده است. به دلیل هنر قابل توجه ای که داشتند و طولانی بودن این حکومت آثار فاخری از خود به جای گذاشتند. از ویژگی های این سبک می توان به استحکام سادگی و سلسله مراتب در عین حال زیبایی اشاره کرد. در این مقاله که به صورت توصیفی تحلیلی و با روش کتابخانه ای انجام شده است. که به حکومت دوره صفوی و مکتب این دوره که مکتب اصفهان می باشد پرداخته شود.
حکومت شاه عباس که
شیوه اصفهانی است از تزیینی ترین
معماری ایرانی می باشد. از دیگر ویژگی های این شیوه پلان مستطیل شکل و ساده، تزیینات، مصالح مستحکم هستند و در تزیینات از کاشی هفت رنگ، مقرنس کاری و یزدی بندی استفاده می کردند.