بهبود الگوریتم ژنتیک برای توزین بار در سیستم های توزیع شده

یکی از اهداف مهم در سیستم های توزیع شده استفاده موثر از منابع می باشد. از آنجایی که در سیستم های توزیع شده اجرای کارها به صورت همزمان بر روی یک یا چند ماشین مجازی صورت میگیرد، اطمینان از توازن بار کارا بر روی ماشین های مختلف چالش مهمی محسوب می شود. جهت تحقق این هدف استراتژی های گوناگونی وجود دارد.یکی از مهمترین استراتژی های موجود استفاده از توزیع کننده بار مناسب بر روی گره های مختلف به منظور استفاده بهینه از منابع پردازنده ها می باشد.این مقاله با بهبود الگوریتم ژنتیک به توزین بار بین پردازنده های یکسان در سیستم توزیع شده می پردازد.در این مقاله، به منظور بالا بردن قابلیت پویش در الگوریتم، تابعی با نام انتخاب لیگ به الگوریتم ژنتیک اضافه شده است که این تابع موجب پایین بردن فشار انتخاب و جلوگیری از انتخاب محلی می گردد.نتایج این پژوهش نشان می دهد که این روش در تحقق اهداف اصلی توازن بار یعنی بالا بردن میانگین بهره وری سیستم و کاهش میزان زمان پاسخ تاثیر بسزایی داشته است.

Keywords:

سیستم های توزیع شده , توازن بار , الگوریتم ژنتیک , قابلیت پویش , میانگین بهره وری , زمان پاسخ