مفهوم مغفول یادگیری مادام العمر و ضرورت تغییر پارادیمی در برنامه ریزی درسی

امروزه ما در قرنی زندگی می کنیم از آن به عنوان قرن یادگیری تعبیر می شود. بر همین اساس، اصطلاح یادگیری مادام العمر بیش از همیشه مورد توجه سیاستگذاران تربیتی قرار گرفته و به عنوان یک مفهوم کلیدی در هر سند، اصل یا راهنمای حوزه تربیت مورد توجه قرار می گیرد. یکی از اصول ناظر بر برنامه های درسی در سند ملی برنامه درسی کشور، اصل یادگیری مادام العمر است که در قالب اصل 9-3 در این سند مورد تاکید قرار گرفته است. هدف این پژوهش بررسی دقیق تر مفهوم یادگیری مادام العمر می باشد. روش پژوهش این مطالعه از منظر هدف توسعه ای بوده و از منظر روش گردآوری اطلاعات نیز تحلیلی بوده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تعاریف ارایه شده توسط صاحب نظران حوزه تربیت برای مفهوم یادگیری مادام العمر هنوز گنگی و ابهام در مفهوم این اصطلاح به وضوح مشخص است؛ بر اساس این یافته ها، تمامی تلاش هایی که برای صراحت بخشیدن به مفهوم یادگیری مادام العمر صورت گرفته دارای دیدی کمی گرایانه بوده و یک بعد اساسی مفهوم آن که همان نگاه کیفی به یادگیری مادام العمر می باشد را مورد غفلت قرار داده اند. در ادامه راهکارهایی به منظور نهادینه کردن یادگیری مادام العمر ارایه گردیده است. البته با توجه به پیچیدگی موضوع، به منظور نهادینه سازی یادگیری مادام العمر تغییر پارادایمی در برنامه ریزی درسی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

یادگیری مادام العمر , کیفیت یادگیری , دوام یادگیری , یادگیری رسمی , یادگیری غیر رسمی