توسعه مدل اقتصادی مکانیابی ایستگاه های مواد سوختی بر مبنای ارزش زمانی پول (مطالعه موردی: استان های شمال غربی ایران)

حمل ونقل مواد خطرناک بخش عمده ای از اقتصاد کشورهای توسعه یافته را تشکیل می دهد. حمل ونقل مواد خطرناک علاوه بر مسیر جابجایی مبدا-مقصد، اغلب تسهیلاتی هستند که به لحاظ زیست محیطی ناخوشایند محسوب می شوند، بنابراین تلفیق تصمیمات مکانیابی و مسیریابی این مواد با توجه به دو موضوع اقتصادی و ایمنی می بایست مدنظر قرار گیرد. هدف در این پژوهش توسعه یک مدل ریاضی به منظور تعیین موقعیت بهینه ی احداث ایستگاه های مواد سوختی و تعیین حالت های مختلف طول عمر جهت احداث مراکز در طول دوره بهره برداری در جهت کاهش هزینه های کل پروژه (شامل هزینه احداث و هزینه های حمل ونقل با درنظر داشتن ارزش زمانی پول می۔ باشد. تابع هدف این پژوهش در دو سطح مورد بررسی قرار می گیرد. در سطح اول، هدف تعیین کمترین میزان ریسک شبکه و در سطح دوم هدف تعیین مکان های احداث با طول عمر آنها به گونه ای که هزینه ی کل به کمترین مقدار خود برسد، بوده است. برای اعتبار سنجی مدل ، تحقیقات انجام شده در این زمینه در منطقه ی مورد مطالعه (ناحیه شمال غرب ایران) مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد و این نتیجه حاصل شد که با افزایش نرخ بهره هزینه های انجام شده، مقادیر تایع هدف هزینه کل کاهش می یابد

Keywords:

مواد خطر ناک , مساله مکان یابی - مسیریابی , مراکز توزیع سوخت , ریسک حمل ونقل , ارزش زمانی پول