بررسی رابطه سبک های شخصیتی با تنبلی ( مطالعه موردی: دانشجویان خوابگاهی دانشگاه سراسر تبریز )

در طی سالیان گذشته تنبلی به عنوان معضل و مسیله ای همیشه در جوامع مختلف وجود داشته است و لیکن در سال های اخیر به طور جدی و در زمینه حل این مسیله اقدام شده است، تنبلى به معناى تن پروری، بیکارگى، کاهلى و اهمال و سستى تعریف می شود، بدین ترتیب هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک های شخصیتی مختلف با تنبلی در بین دانشجویان خوابگاه ولیعصر تبریز می باشد، بدین منظور با استفاده از نمونه گیری سیستماتیک و تصادفی ساده و همچنین فرمول نمونه گیری کوکران 248 نفر نمونه از 700 نفر جامعه آماری انتخاب شد، فرضیه های تحقیق شامل ارتباط بین سبک های مختلف شخصیتی و همچنین سن و پایگاه اجتماعی – اقتصادی دانشجویان با تنبلی میباشد، تجزی هوتحلیل دادهها در نرم افزار spss انجام و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی، نتایج تحقیق نشان دهنده ارتباط معنادار بین متغیرهای سن، وظیفه شناسی، برون گرایی، سازگاری، تجربه گرایی و روان رنجوری با تنبلی می باشد، دو متغیر پایگاه اجتماعی – اقتصادی و درون گرایی رابطه معناداری با تنبلی نداشته اند. نتایج رگرسیون چند گانه بیانگر این می باشد که متغیرهای وظیفه شناسی، تجربه گرایی، سازگاری، روان رنجوری و برون گرایی در مجموع 0.58 از تغییرات متغیر وابسته (تنبلی) را تبیین کرده اند، متغیر وظیفه شناسی با میزان تاثیر 0.28 - بیشترین تاثیر را بر تنبلی دانشجویان داشته بدین معنا که افراد وظیفه شناس به تنبلی کمتری دچار بوده اند و برعکس، متغیر روان رنجوری با میزان تاثیر 0.19 کمترین تاثیر را بر متغیر وابسته داشته است.

Keywords:

تنبلی , سبک های شخصیتی , اهمال کاری , وظیفه شناسی , برون گرایی