تاثیر فضا، فرم و رنگ بر پرورش خلاقیت کودکان در طراحی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

فرصت دیدن پرندگان،شنیدن صدای آب و بوییدن شکوفه هادر زندگی شهری به آرامی معنای خود را از دست می دهد.فرصت بازی در طبیعت محدود به زنگ های تفریح در حیاط کوچک مدارس با دیوارهایی بلند و سیمانی شده است.کلاس های خاکستری رنگ همچون سلول هایی اجباری کودکان را در بر گرفته اند و ساعات محدود زنگ هنر،تقلید و تکرار ملال آور سر مشق های کتاب هنر...امروزه زندگی شهری عرصه را برای حضور کودکان در فضاهای مختلف آن،تنگ و محدود کرده است.کودکان نسل امروز به ندرت فرصتی برای بازی،کسب تجربه،یادگیری در شهر و در نهایت تغییر در محیط خود به دست می آورند،در حالی که 3/1جمعیت جهان را تشکیل می دهند. فضاهای سر بسته،تکراری و بدون توجه به نیاز های روانی کودک نمی توانند زمینه مناسبی برای بروز استعداد های کودک بوجود آورند.بازی و جستجو در طبیعت کلید گم شده در طراحی مراکز یادگیری کودکان است. .با توجه به ضعف مدارس در امر رشد و پرورش خلاقیت کودکان،می توان با غنی سازی و ارتقا کیفیت فضاهای آموزشی،مراکز یادگیری کودکان را برای یادگیری خلاق باز طراحی کرد.هدف این پژوهش چگونگی دستیابی به کیفیت هایی از طراحی محیط های آموزشی خلاق کودکان است که بتوان همگام با یافته های نوین روانشناسی راهگشای این کمبود باشد. دراین تحقیق از راهبردهای ترکیبی از جمله : پژوهش موردی ، تحلیلی، توصیفی و همبستگی انجام خواهد شد. نوع تحقیق انجام شده کاربردی می باشد.

Keywords:

کودک , فضا , کالبد , خلاقیت , رنگ , معماری