همسازی اقلیم با معماری در بافت فرسوده شهر تهران، نمونه موردی منطقه لواسان

با توجه به وجود رابطه قوی میان اقلیم و پایداری محیط در طراحی فضاهای مختلف شهر نظیر ساختمان ها، فضاهای سبز، معابر و .... علاوه بر توجه به کیفیت های عملکردی، بصری و زیبایی شناختی عنایت به نوع اقلیم شهر و رعایت ضوابط طراحی اقلیمی ضروری است و بی توجهی به این مسیله مشکلات خاصی را می تواند برای یک شهر ایجاد کند . معماری گذشته ایران یکی از نمونه های موفق همخوانی زندگی با محیط پیرامون است . اندیشه و روش هایی که برای ساخت بناهای کاربردی در نظر گرفته شده است همساز با محیط است لیکن با گذر زمان و شروع روند نوسازی در بافت سنتی روابط بین محیط و اقلیم مورد بی توجهی قرار گرفته است . معماری و بافت های فرسوده شهرهای سنتی ایران اوراق تاریخ فرهنگ و محیط زیست مردمی است که بنابر تغافل و روشنفکر گرایانه حاکم بر فضای چند دهه اخیر معماری و شهرسازی ایران به دست باد فراموشی اضمحلال سپرده شده و در حال حاضر کالبدی فرسوده تنها یادگاری از بافت سنتی شهرها می باشد . با توجه به اینکه یکی از راهکارها صرفه جویی در مصرف انرژی ساختمان بازگشت به ارزش های معماری سنتی و رعایت اصول همسازی اقلیم با معماری است . در نتیجه ضرورت بررسی ویژگی های معماری منطقه لواسان واقع درشهر تهران و میزان همسازی آن با محیط مورد ارزیابی قرار گرفته است. در رابطه با این موضوع مورد پژوهش نیز معیارهای زیر مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت به ارایه پیشنهاد در رابطه با معماری محدوده مورد نظر پرداخت شده است .الف ) مکان یابی مناسب و مطلوب ب ) نظم و ترتیب بناها نسبت به یکدیگر و رابطه با تاثیر پذیری در عناصر اقلیمی ج ) مقاومت مصالح به کار گرفته شده در برابر عناصر و عوامل آب و هوایی.

Keywords:

اقلیم , بافت سنتی , معماری , لواسان , پایداری