کاربرد روش چیدمان فضا در طراحی فضاهای شهری (مورد مطالعه: محله تجریش تهران)

رشد شتابان شهرنشینی در دهه های اخیر و بروز مشکلات گسترده در ابعاد گوناگون، چالش های متعددی از قبیل آلودگی هوا، معضلات ترافیکی، کاهش امنیت محیطی و غیره را پیش روی کلانشهرها قرار داده است. در کلانشهر تهران معضلات متعدد مطرح شده و کم رنگ شدن تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری، به مسیله ای بدل گشته که همه اقشار جامعه را درگیر نموده است؛ لذا نیازمند راه حلی جهت برگرداندن آرامش و آسایش به شهر و شهروندان و استفاده از رویکردی نوین در برنامه ریزی و طراحی شهری است؛ که از یک سو بر اساس منطق ساختاری فضا باشد و از سوی دیگر بتوان از پیامدهای آن پیش از به اجرا درآمدن، آگاهی پیدا کرد. هدف پژوهش حاضر؛ بررسی چیدمان فضایی محله تجریش با استفاده از نرم افزار اگراف می باشد. این پژوهش از جمله پژوهش های توصیفی- تحلیلی است؛ نوعیت داده ها کمی- کیفی؛ و شیوه گردآوری آن ها کتابخانه ای- میدانی بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که با توجه به ارگانیک بودن بافت محله و عدم وضوح کافی، شهروندان قادر به انتخاب درست نمی باشند. به عبارت دیگر در محدوده مورد مطالعه ارزش انتخابی کاهش یافته و همچنین از میزان نفوذپذیری نیز کاسته شده است

Keywords:

فضای شهری , چیدمان فضا , محله تجریش , اگراف