بررسی تطبیقی رابطه توده و فضا در شهر جدید عالیشهر و بافت قدیم بوشهر

نگاهی به تجربه ایجاد شهرهای جدید در ایران به عنوان یک سنت جدید در شهرسازی معاصر کشور گویای این مطلب است که در این شهرها توجه چندانی به فضاهای عمومی به عنوان یک جزء لاینفک طراحی شهری نشده است. این در حالی است که بافت های شهری که ماندگاری خود را در یک دوره تاریخی تا به امروز حفظ نموده اند، به گونه ای کاملا آشکارا جایگاه ارزشمند چنین فضاهایی را در مقیاس های مختلف پیش رو قرار می دهند. با نگاهی عمیق تر به محصولات و فرآورده های طراحی شهری در شهرهای جدید به این مهم دست خواهیم یافت که علی رغم توجه زیاد به مولفه ها و متغیرهای اقلیمی در طراحی فضاهای شهری بافت های تاریخی، در قریب به اتفاق شهر های جدید، این فاکتورهای اقلیمی اثر گذار، نقش ناچیزی را در فرآیند طراحی فضاهای عمومی ایفاء نموده اند.این مقاله در پی آن است که با توجه به وجود الگوهای اقلیمی در فضاهای شهری بافت قدیمی بوشهر به بازنگری وضع موجود و طراحی فضاهای باز عالیشهر بپردازد. اهمیت این موضوع زمانی آشکار می شود که بدانیم رعایت معیارهای اقلیمی و استفاده از الگوهای مناسب، می تواند تاثیرات کالبدی و هویتی خود را در شرایط اقلیمی خاص هر منطقه بر آسایش، ارتباط و پویایی ساکنین آن منطقه و پایداری توسعه های شهری نمایان سازد. لذا نگارندگان در طول این تحقیق کوشیده اند ضمن تاکید بر فرآیند تولید فضاهای شهری در محله 2 فاز 4 شهر جدید عالیشهر و نقش عوامل اقلیمی در شکل گیری این فضاها و همچنین تاثیر این فضاها در ایجاد و ارتقاء هویت شهری، زمینه های لازم برای دست یابی به یک الگوی مناسب طراحی در سطح فضای شهری بر اساس معیارهای طراحی اقلیمی بافت قدیم بوشهر را فراهم نماید.

Keywords:

الگوهای اقلیمی , تابش آفتاب , جریان باد , بوشهر , شهر جدیدعالیشهر