سنت و سنت گرایی در معماری

سنت گرایی در فضای امروز به عنوان جریانی که به مدرنیسم نگرش دارند، مطرح می شوند. این مقاله با هدف پرداختن به مضامین عمده اندیشه سنت گرایی، به عنوان درآمدی برای ورود به اندیشه سنت گرایان به رشته تحریر در آمده است . این معنای ازسنت به سنت به معنای متعارف؛ یعنی آداب، رسوم و عادت بسیار بسیار متفاوت است . در این دیگاه سنت وسیله رسیدن انسان به خدا و شامل مبانی مابعدالطبیعه یا وجود شناسی ، انسان شناسی، اخلاق و خداشناسی است.این مقاله سنت گرایی را پدیده ای مدرن و سنت سنت گرایان را سنتی نخستین ، فرازمانی ، فرا مکانی و فرافرهنگی می یابد؛ سنتی که تمامی اقوام وعقاید ، از هندو و بودایی و مسیحی و مسلمان را فرا می گیرد و داعیه جهان شمولی وعالم گیری دارد. مقاله سپس با تامل سپس در یک اثر معماری سنت گرا، کارآمدی آن را در تداوم معماری سنتی وسنت معماری این مرز و بوم بررسی می کند: معماری سنت گرا در شایسته ترین شکل خود ، پارا ازتعریف وتمجید وتقلید معماری سنتی فراتر نمی نهد و پاسخی از جنس زمان به معماری سنت سوخته این سرزمین نمی دهد. نتیجه آن است که معماری را گلی است ودلی، گل را تافتن و دل را نیافتن ، سبب میشود تا معماری ما وآموزش معماری ما از فهم عمیق سنت ومعماری سنتی باز ماند وبه تقلیدی رقیق از آن بسنده کند. منبع سنت، امر قدسی است که در نهاد هردین جای دارد وبه برکت آن، عالم هستی که سنت گرایان آن را (( وحی کبیر )) می نامند، به فهم در می آید.