ضرورت تشخیص سریع تهدیدات زیستی با استفاده از نظام مراقبت سندرمیک در مناطق مرزی

مناطق مرزی به دلیل طولانی بودن مرز، دوری از مرکز، انزوای جغرافیایی، ناپایداری سکونت، تداخل قومی- فرهنگی با آن سوی مرز، عدم توسعه یافتگی مناطق مرزی و پیرامونی، اختلافات زیست محیطی و منابع طبیعی و ... از ویژگی های متنوع و پیچیدگی های بسیار زیادی برخوردار بوده و اولین هدف حوادث گوناگون بهداشتی، سیاسی و نظامی کشورهای همسایه می باشند. این موضوع موجب افزایش حساسیت هرچه بیشتر این مناطق گردیده است. بنابراین برداشتن گام هایی محکم به منظور رسیدن به چارچوبی علمی که به وسیله ی آن بتوان به شناخت و تحلیل مسایل این مناطق دست یافت ضروری است. اگر چه مطالعاتی در خصوص مناطق مرزی در کشورهای مختلف و همچنین در ایران صورت گرفته است اما در این تحقیق با نگاه پدافند غیر عامل به منظور کاهش میزان آسیب پذیری و خطرات آلودگی و حملات زیستی از طریق مرزهای زمینی برای ارایه الگوی نوین مراقبت بهداشتی تلاش خواهد شد. پیشگیری و مبارزه با عوامل بیماری ها و تهدیدات زیستی در حوزه انسانی اهمیت خاصی در اپیدمیولوژی و بهداشت جامعه به خصوص در مناطق مرزی کشور دارد. امروزه با درک جدیدی از مفهوم پیشگیری وکنترل، اقدامات پیشگیرانه به عنوان اولین خاکریز و سد دفاعی در برابر هجوم عوامل بیماری زا و عفونی تلقی می شود و با توجه به متعدد بودن راه های سرایت عوامل عفونی بیماری زا پیشگیری و کنترل تهدیدات زیستی در حوزه انسانی شامل مجموعه عوامل و عملکردهایی است که از ورود عوامل عفونی بیماری زا از هر یک از راه های ممکن جلوگیری می کند.