ارزیابی روند میانگین حداکثر و حداقل دمای هوا در طول نیم قرن گذشته در ایران

در سراسر جهان تغییرات آب و هوایی یکی از قابل توجه ترین معضلات زیست محیطی که تا به امروز به رسمیت شناختهشده است. بنابراین در این مطالعه، روند دمای حداقل و حداکثر سالانه، فصلی و ماهانه 41 ایستگاه سینوپتیک کشور در طول دوره ی آماری 1960 تا 2015 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل روند داده ها از سه آزمون آماری من کندال، تخمین گر شیب سن و رگرسیون خطی استفاده شد. در منطقه موردمطالعه حداکثر و حداقل دمای سالانه به ترتیب در 82/0 ایستگاه ها روند مثبت و در 18/0 درصد ایستگاه روند منفی داشت. بیشترین روند افزایش مقادیر دمای حداکثر و حداقل به ترتیب شامل ایستگاه های مشهد و طبس با نرخ 967/0+ و 216/2+ درجه سانتیگراد در هر دهه میباشد. در مقیاس فصلی قوییترین روند افزایشی دمای حداکثر و دمای حداقل در فصل تابستان شناخته شد. بیشترین تعداد ایستگاه ها با روند معنی داری مثبت در سری زمانی ماهانه دمای حداکثر و حداقل در ماه آوریل اتفاق افتاده است. در مقابل بیشترین تعداد ایستگاه ها با روند معنی داری مثبت بین ماه های نوامبر و ژانویه میباشد. درمجموع، اگرچه نرخ روند افزایشی دمای حداقل در دوره موردمطالعه بیشتر از نرخ روند دمای حداکثر بود اما نتایج نشانگر روند افزایشی مشابه در متغیرهای موردمطالعه بودند.

Keywords:

دمای هوا , رگرسیون خطی , من کندال , تخمین گر شیب سن , ایران