نگرشی بر ملاحظات روان شناسی زن در مقررات نکاح از منظر فقه و حقوق

شناخت درست انسان، لازمه ی وضع قوانین شایسته است، بدون انسان شناسی امکان دستیابی به یک نظام حقوقی متعالی وجود نخواهد داشت. برای وضع احکام و مقررات سامانبخش روابط زن ومرد ، درک درست از طبیعتشان چه در قلمرو فیزیکی و جسمانی و چه در قلمرو مهمتر یعنی روح و روان ضرورت دارد زیرا قواعد حقوق آن گاه مورد قبول مردم قرار میگیرد که با روحیات، عواطف و احساسات آنها سازگار شود، کشف این روحیات عواطف و احساسات بر عهده روانشناسی است از سویی دیگر زن جایگاه بزرگ و موثری در خانواده دارد ملاحظات و تامین نقش و قلمرو حقوق وی موجب تعالی خانواده است. در عرصه حقوق باید از دریچه راهبرد فوق الذکر به درک درست و حقیقی از زن نایل شد. لذا در صدد آن هستیم که با نگاهی تحلیلی توصیفی به ویژگی های روحی روانی زنان در مقررات نکاح توجه نماییم، بررسی اینکه آیا در وضع مقررات نکاح در فقه و حقوق مدنی ملاحظه ویژگی روانشناختی زنان شده است و توجه به این ویژگی ها تا چه اندازه لازم بوده و چه اثاری در پی دارد سوالاتی است که به دنبال پاسخگویی به آنها هستیم. فی الجمله میتوان گفت تاحدودی این توجه بوده است، اما با تحولات و تغییرات عرفی و درک بیش از پیش طبیعت و روان زن و مرد خصوصا زنان، در حوزه فقه و حقوق خانواده، در مصادیقی همچون نشوز زن ومرد و ازدواج موقت و. . . خلاهایی مشاهده میشود.

نگرشی بر ملاحظات روان شناسی زن در مقررات نکاح از منظر فقه و حقوق Keywords:

نکاح , ویژگی های روانشناختی زن , مقررات نکاح