تحلیل و ارزیابی نماگرهای جمعیت شناسی سالمندی در ایران

امروزه در اکثر جوامع جمعیت ها به سرعت در حال سالمند شدن هستند و سالخوردگی به عنوان یک مسیله مهم برای این جوامع مطرح می شود. با اینکه جمعیت سالمند در ایران سهم کمی از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده اما با بوجود آمدن مرحله انتقال سنی جمعیت از جوانی و حرکت به سوی سالمندی، این مسیله نیازمند توجه و تامل بیشتری است. هدف این مقاله ارزیابی و تحلیل نماگرها و شاخص های جمعیت شناسی سالمندی جمعیت در ایران می باشد. برای دستیابی به این هدف از روش اسنادی و تحلیل ثانویه داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران سالهای 1385 و 1390 استفاده شده است. نتایج و یافته های تحقیق نشان می دهند که نماگرهای جمعیت شناسی سالمندی جمعیت همچون نسبت سالمندی، نسبت جنسی سالمندان، شاخص سالمندی، شاخص ورتهایم، نرخ مشارکت اقتصادی سالمندان، نسبت وابستگی سالمندی و نرخ باسوادی سالمندان در ایران برای سال 1390 به ترتیب برابر8/2و96و23/4و21/1و41/1و49/3براورد شده است. بنابر این با توجه به اینکه در سالهای آتی از زاد و ولد و باروری کاسته می شود پیش بینی می شود که جامعه ایرانبه سمت سالخوردگی سوق پیدا خواهد کرد که این مسیله می تواند نتایج و مسایلی از جمله افزایش توجه به تامین نیازهای سالمندان را نیز با خود به همراه داشته باشد

Keywords:

سالمندی , نسبت سالمندی , نسبت جنسی سالمندان , شاخص سالمندی , شاخص ورتهایم , نرخ مشارکت اقتصادی سالمندان , نسبت وابستگی سالمندان , نرخ باسوادی سالمندان