سفال لکابی رقه، نقش و تکنیک

سفال لکابی، به گروهی از سفالها اطلاق میشود که بدنه آنها غالبا از جنس خمیرسنگی و گاهی ارتنور بوده وزمینه آنها به صورت تکرنگ می باشد، دارای تزیینات حکاکی هستند، و از لعابهای آبی فیروزهای، لاجوردی)کبالت(، قهوه ای )منگنز( و سبز بر روی نقش نقر شده استفاده میشود. بر اساس آنچه از حفاریهای حماه بدست آمده، محققان معتقدند که این نوع سفال تنها برای مدت صد سال، از اواخر قرن یازدهم تا اوایل قرن سیزدهم میلادی تولید شدهاند. این تکنیک در شهرهای رقه و تل مینیس، یافت شده است. با وجود اینکه این تکنیک یک تکنیک ابتدایی تزیین به شما میرود، نقوش انسانی، نقوش ترکیبی و نقوش حیوانی با تنوع و زیبایی گرافیکی خاصی در این تکنیک کاربرد داشته اند، البته نقوش حیوانی به ویژه نقش پرنده، نقش محبوب ظروف لکابی است، به علاوه موضوع حیوانی در تعدادی مجسمه سفالی با این تکنیک نیز دیده میشود. در مورد این تکنیک باید اذعان داشت که نقوش، با شیوه های بیانی منحصر به فردی اجرا میشدهاند، به طوری که بین نوع تکنیک لعابکاری، تزیین، شیوه طراحی و نحوه رنگآمیزی ارتباط مناسبی وجود دارد. این پژوهش ضمن بررسی رابطه نقش و تکنیک لعاب کاری درسفالهای لکابی، تلاش دارد به مطالعه این ارتباط بپردازد. این پژوهش از نوع تاریخی است و بر اساس بررسی اسنادی کتابها، و سایر منابع مکتوب و همچنین آرشیو موزه های مختلف دنیا انجام شده است.

Keywords:

سفال لکابی , رقه , نقوش